Ég var að segja ykkur síðast að ég fór til kírópraktors. Mig langar að segja ykkur meira frá því hversu vel þeir gera hlutina þarna. Í fyrstu heimsókninni var mér boðið inn í lítið, bjart herbergi, með glervegg út að biðstofunni. Þar var ég beðin um að fylla út spurningalista um heilsufar og því tengt. Þegar ég var búin að því tók konan í móttökunni við listanum og kynnti mér að nú myndi hún spila fyrir mig stutt myndband. Myndbandið var mjög gott og kynnti kírópraktít, út á hvað hún gengur o.s.frv. Stuttu síðar kom svo kírópraktorinn og hitti mig.
Þegar ég kom svo aftur tveimur dögum síðar tók sama konan á móti mér og heilsaði mér með nafni! Vá, hvað það var notalegt :) Að vera ekki bara eitthvað númer, heldur manneskja sem munað er eftir. Því næst sagði hún mér skilmerkilega hvernig ferlið væri. Hún léti mig hafa gögnin mín og segði mér í hvaða klefa ég ætti að fara, ég færi í skápinn, næði í slopp og færi svo inn, færi í eins og í fyrsta tímanum og svo þegar ég væri búin bað hún mig að setja sloppinn í skúffuna undir skápnum og koma með gögnin mín aftur til sín. Allt mjög skýrt og skilmerkilegt og góðar upplýsingar.
Að vita nákvæmlega hvernig hlutirnir ganga fyrir sig og hvers er vænst af manni gefur manni ró. Það er engin óvissa. Manni líður miklu betur.
Börnin mín hafa bæði verið á Hjallastefnuleikskóla. Ég heyrði einhvern tímann foreldra gagnrýna að á Hjallastefnuleikskólum væri allt svo stíft. Það væri allt merkt, m.a. væru örvar á gólfinu á göngunum sem segðu til um hvar maður ætti að ganga. Börnin fengju svo númeraðan ferhyrning á gólfinu í leikstofunni til að sitja á. Þetta sama foreldri vissi ekki að þetta er alveg útpælt hjá Margréti Pálu og hennar fólki. Þarna eru lítil börn í stórum heimi. Þegar þau koma fyrst inn, þá er allt stórt og nýtt og allt í óvissu. Að það sé alveg skýrt hvernig hlutirnir eru veitir börnunum öryggi og þau vita að þau eiga sinn stað í þessari stóru veröld og komi ekki til með að týnast bara. Það er ekkert öðruvísi með okkur fulltorðna fólkið á nýjum slóðum – við viljum öryggi. Við viljum vita hvað gerist næst og til hvers er ætlast af okkur. Ég hef sjálf flaskað á þessu með mína viðskiptavini – og gerði eitthvað í því. Ég vinn enn hörðum höndum að því að bæta sífellt upplýsingaflæðið til viðskiptavina minna og verkferlið í vinnunni okkar, svo að þeir viti nákvæmlega við hverju þeir megi búast, hvernig ferlið er og til hvers er ætlast af þeim. Ég veit að ég get enn gert mikið betur og ég ætla mér að gera það.
Settu þig í spor viðskiptavina þinna. Vita þeir alltaf hvernig hlutirnir ganga fyrir sig? Eru einhverjir punktar þar sem þeir gætu verið í óvissu og óöruggir. Viltu taka sjénsinn á að á þeim punkti verði það til þess að þeir hætti við að skipta við þig? Eða kannski klári í þetta sinn en komi svo ekki aftur?
Prófaðu að leika viðskiptavininn þinn og sjáðu hvort þú getur ekki fundið leiðir til að gera reynsluna eins einfalda og mögulegt er með skýru upplýsingaflæði og verkferlum.
Svo máttu alveg segja mér hvað þú uppgötvaðir ;)